Скласти схему-конспект твору Пісня про Роланда

ответ:Өңдеу

Диуани хикмет, «Ақыл кітабы» – Қожа Ахмет Ясауидің сопылық идеясын жыр еткен, этикалық-дидактикалық мазмұндағы әдеби шығармасы.

Ақын өз кітабын қыпшақ даласы мен Орталық Азия түркілеріне кезінде түсінікті болған шағатай тілінде жазған. Мұның өзі араб тілінде жазылған Құран Кәрім мен түрлі хадис, тәпсірлердің күрделі қағидаларын жергілікті түркі халықтарының түсініп оқуына мүмкіндік берді. «Диуани хикмет» – көшпелі елдің ауыз әдебиеті үлгілеріне негізделіп, түркі халықтары фольклорының тілдік-стильдік, модельдік тәсілдерін зор шеберлікпен пайдалана отырып жазылған көркем туынды. «Диуани хикметтің» түпнұсқасы сақталмаған. Ең ескі нұсқасы ХВ ғ-дың орта кезінде араб әрпімен көшірілген. Бертін келе «Диуани хикмет» Қазан (1887–1901), Ыстамбұл (1901), Ташкент (1902–11) баспаларынан жарық көрген.

Қожа Ахмет Ясауи хикметтерінің жазылу тарихын, поэтикасын, сопылық-философиялық идеясын, қоғамдық-әлеуметтік мән-мағынасын, ислам дінін таратудағы рөлін М.Ф.Көпрүлузаде, Н.С.Банарлы, Е.Э.Бертельс, А.К.Боровков, Э.Р.Рустамов, В.И.Зохидов, т.б. ғалымдар жан-жақты зерттеді. Қожа Ахмет Ясауи «Диуани хикметте» «Аллаға жақындай түсу үшін» әрбір адам өзінің өмір жолында төрт басқыштан өтуі керектігін айтады. Біріншісі – шариғат. «Шариғат» – ислам діні қағидалары мен шарттарын тақуалықпен мүлтіксіз орындауды әрі құдайға құлшылық жасауды талап етеді. Екіншісі, «тариқат» – дін ғұламаларына шәкірт болып, жалған дүниенің түрлі ләззаттарынан бас тарту, Аллаға деген сүйіспеншілікті арттыра түсу болып табылады. Бұл басқыш сопылықтың негізгі идеясын, мұрат-мақсатын аңғартып тұр. Үшіншісі, «мағрифат» негізінен дін жолын танып-білу сатысы деуге болады. Бұл басқыштың негізгі талабы – күллі дүниедегі болмыс-тіршіліктің негізі «бір Алла» екенін танып-білу, түсіну. Төртіншісі, «хақиқат» («фано») – Аллаға жақындап, оны танып-білудің ең жоғары басқышы. Сопылық түсінік бойынша, «шариғатсыз» «тариқат», «тариқатсыз» «мағрифат», «мағрифатсыз» «хақиқат» болуы мүмкін емес. Бұлардың бірі екіншісіне өту үшін қажетті басқыш болып табылады. Қожа Ахмет Ясауи Аллаға (яғни Хаққа) жету жолында міндетті түрде төрт асудан мүдірмей өтуі керек деген пікір айтады. Ақынның айтуы бойынша, Хаққа жету жолындағы әрбір асудың он-оннан мақамы (тоқтамы) бар. Демек, осы төрт асудың қырық мақамын игерген пенде ғана «жабарут» (адам мен табиғат арасындағы үйлесімділік), «мәләкут» (өмірдің мәнмағынасына қанық болу), «лахут» (бұл жалғаннан безіп, о дүниенің рухани әлемін меңгеру), «насут» (жоғарыда аталған үш өлшемнің басын қосып тұрған күш) деп аталатын рухани дүниенің сырын пайымдауға мүмкіндік алады.

Объяснение:

вот

В начале X века в Киеве правил князь Олег. В ответ на набеги кочевых племен с востока Олег со своим войском совершил большой поход в сторону Каспийского моря и расправился с хазарами.

Народ складывал о боевых походах и самом Олеге легенды, былины, сказки, песни. В народных преданиях Олег изображается колдуном, умеющим превратиться в зверя и птицу, и даже в муравья. О нем рассказывается, как об умном воине, сумевшем перехитрить греков, которые закрыли цепями Босфорский пролив, а Олег, поставив ладьи на колеса, подъехал к самому городу Царьграду. В народе Олега называли вещим за то, что он был мудрым князем и умел предсказывать будущее. Александр Сергеевич Пушкин читал летописи, изучал архивы. Поэт интересовался историей русского государства.

А. С. Пушкин рассказывает о князе Олеге как о богатыре. Ему подвластны воды и суша, его щит висит на воротах Царьграда, его боятся недруги, «и пращ, и стрела, и лукавый кинжал» не могут нанести ему ран. А. С. Пушкин рассказывает о том, как, возвращаясь из похода, Олег встретил колдуна. В ответ на вопрос князя, «...скоро ль, на радость соседей-врагов, могильной засыплюсь землею?», кудесник ответил: «...примешь ты смерть от коня своего».

У Олега был хороший конь, который много раз ему жизнь во время сражений. Князь называл его товарищем, верным другом, верным слугой. Он любил своего коня. Когда Олег услышал предсказание колдуна, он решил расстаться с конем и приказал отвести его подальше и хорошо за ним ухаживать, хорошо кормить. Олег думал, что так он сможет избежать своей смерти.

много лет. У Олега было много походов, битв. Князь не погиб. Во время одного праздника Олег вспомнил о своем коне. Ему сказали, что конь уже давно умер. Олег рассердился. Зря он тогда поверил кудеснику и расстался со своим верным другом конем. Он захотел увидеть кости коня и вместе с гостями пошел на место, где его похоронили. «На череп коня наступил и молвил: «Спи, друг одинокий! Твой старый хозяин тебя пережил». В этот момент из черепа выползла змея, и ужалила князя. Так сбылось предсказание кудесника, и великий князь умер.

В летописях нет сведений о том, как в действительности умер князь Олег. Легенда об Олеге, так красиво рассказанная А. С. Пушкиным в форме старинной песни, становится похожей на правду. Одни говорят, что он умер на месте, а другие – что князь после этого ещё несколько дней болел и умер мучительной смертью.