Придумать и записать рассказ по пословице цыплят по осени считают

ответ:

«белые ночи» главные герои

в повести достоевского «белые ночи» рассказывается о двух молодых людях, от неразделенной любви. главные герои «белых ночей» – мечтатель и настенька, которые познакомились в период белых ночей петербурга, и стали по-дружески встречаться. мечтатель влюбился в девушку, а настенька рассказывает ему о своей любви к другому человеку. мечтатель молча любит девушку, мечтая о ее любви. произведение писателя написано в жанре сентиментализма и натурализма, в «белых ночах» герои социальны, они принадлежат к когорте маленьких людей, зависящих от причин и обстоятельств.

«белые ночи» главные герои

характеристика героев «белые ночи»

главные герои

мечтатель

молодой петербуржец, около 30-ти лет. имеет хорошее образование, служит, видимо, в какой – то мелкой конторе, так как жалование у него низкое. это настоящий «маленький человек» – ничем не интересуется, ни к чему не стремится, мечтателя все устраивает, даже паутина в углах комнаты не мешает. он незаметный и ненужный человек. вся его жизнь превратилась в сплошные мечты, он не способен на действия, предпочитая находиться в постоянных грезах, в своем маленьком, призрачном мире.

настенька

является полной противоположностью главного героя рассказа. ей 17 лет, это жизнерадостная, бойкая девушка, в отличие от мечтателя, трезво смотрит на жизнь. она живет под строгим надзором, и всеми силами пытается вырваться из этой скучной и однообразной жизни. ее планы заходят далеко вперед, она для себя сама ставит цель, и устремленно движется к ней. когда у них появился новый жилец, молодой человек, настя все силы устремляет на него. видя его нерешительность, она собирает свои вещи, и сама идет к нему. после его отъезда, ждет его, когда жилец не отвечает на ее письма, она согласна выйти замуж за другого.

новый жилец

молодой человек, симпатичный, не торгуясь, снял комнату в доме настеньки. увидев, как скучно живется молодой девушке, он предлагает ей книги для чтения, несколько раз приглашает вместе с бабушкой в театр. он ведет себя тактично и деликатно, не представляет, что на него открыта охота. когда он собрался уезжать в москву, настя пришла к нему с вещами, поставив перед фактом, и не оставляя выбора. обещает вернуться через год, и, если настя не передумает, женится на ней.

второстепенные персонажи

бабушка

старая, слепая женщина. когда-то была богатой , а теперь живет тем, что сдает комнату жильцам. с малых лет воспитывает настеньку, оставшуюся сиротой. научила внучку французскому языку, чтобы она стала образованной, нанимала ей учителей. старается, чтобы внучка выросла добродетельной и высоконравственной девушкой. не позволяет ей уходить из дома, читать безнравственную . заботясь о ее будущем, мечтает сдать комнату молодому, достойному человеку.

господин во фраке

искатель приключений, мужчина солидного возраста. бродил по городу, видимо, с целью поразвлечься. увидел одинокую девушку, находившуюся на улице в такой поздний час, и решил попытать счастья. ему помешал мечтатель, который случайно оказался поблизости, с увесистой палкой в руках. недоволен таким исходом дела, громко возмущается. господин во фраке стал причиной знакомства молодых людей.

матрена

служанка мечтателя, пожилая, неряшливая женщина. занимается хозяйством в квартире молодого человека.

фекла

домработница в доме бабушки насти, глухая женщина.

в этом списке дано краткое описание персонажей и характеристика героев из повести ф. м. достоевского «белые ночи», которая может быть использована для написания сочинения на уроках .

подробнее:

объяснение:

ответ:

назва рамана і яго дзвюх частак не выпадковыя. каласы — людзі, якія, нібы серп, зразае смерць з палет-каў жыцця. серп, хутчэй за ўсё, — уціск царызму, прадбачанне пісьменнікам трагічнага «жніва». «вый-сце крыніц» — гэта вытокі маладога пакалення, звяза-нага крэўнымі сувязямі з бацькоўскай зямлёй, з айчы-най. прадстаўнікі гэтага пакалення — алесь загорскі і кастусь каліноўскі — павінны аб'яднаць, згуртаваць людзей, павесці іх за сабой, каб кроплі народнага гора паступова зліліся і ператварыліся ў магутную раку гневу і помсты. «сякера пры дрэве» — гэта сялянс-кая зброя, якая чакала свайго часу, і «зброя» генерала-вешальніка мураўёва, які жорстка расправіўся з уд-зельнікамі паўстання.

алесь загорскі — галоўны персанаж рамана. яго можна ўспрымаць як гістарычную асобу, але пры гэ-тым не трэба забываць, што гэта ідэалізаваны, а не канкрэтны герой. ён увасобіў спрадвечную мару бела-рускага народа аб месіі, збаўцы, які абудзіць родную зямлю ад доўгага сну, верне яе да жыцця. у гэтым выяўляецца адна з рысаў рамантызму, якая бярэ пача-так з вуснай народнай творчасці. i хаця алесь не робіць нейкіх звышнатуральных учынкаў, ён — рамантычны герой, бо ў яго душы спалучаюцца рысы сапраўднага змагара за народнае шчасце і наіўнага летуценніка, які верыць у ідэалы дабра і справядлівасці, змагара, які выяўляе памкненне ўсіх пакаленняў: вольна, свабод-на жыць на роднай зямлі. i можа, ніхто не адчуваў так востра гэтай патрэбы, як чалавек працы — селянін. таму аўтар ідзе на свядомае парушэнне гістарычных рэалій: алеся на дзядзькаванне, хаця ў xix стагоддзі гэтага звычаю шляхта ўжо не прытрым-лівалася. чалавек, нават калі ён і шляхціц, павінен з дзяцінства зведаць на ўласным вопыце цяжкую ся-лянскую працу і побыт. толькі ў гэтым выпадку ён будзе ведаць іх сапраўдны кошт і зможа выступіць у абарону тых, хто бяднейшы за яго і мае менш правоў. такім уяўляецца аўтару шлях станаўлення сапраў-днага беларуса, выратавання яго спадчыны і роднай культуры.

вобраз алеся грунтуецца не толькі на рамантыч-ным, але і на рэальным светаўспрыманні. алесь вы-ступае як рыцар з высакародным і шчырым сэрцам, якое чула рэагуе на ўсе беды народа. у сям'і кагутоў ён навучыўся цаніць гонар і годнасць простага чалаве-ка, не прыніжаць іншых і самому ні перад кім не пры-ніжацца, ашчадна адносіцца да духоўнай спадчыны сваіх продкаў і тых каштоўнасцяў, якія набывалі для іх часам значэнне сакральнага сімвала. адным з сімва-лаў чалавечай працы і поту быў хлеб. у гэтым плане паказаны той эпізод з рамана, калі юны князь загорскі падымае кавалак хлеба, які ўпаў са стала, і цалуе яго са словамі: «даруй, божухна! » алесь — не толькі рамантык, які бачыць у сне белых коней, увасабленне свабоды і светлых ідэалаў, але, адначасова, і рэаліст, які думае аб самых звычайных, паўсядзённых спра-вах. у вобразе маладога загорскага выяўляюцца рысы характару і паводзінаў рэальнага чалавека.

грамадзянскае сталенне загорскага, такім чынам, адбываецца не толькі на рамантычным грунце. бацькі алеся добра ўі, што, каб быць патрыётам сваёй зямлі, патрэбна найперш ведаць яе мінулае — тое, што надае змаганню мэту і служыць светлым ідэ-алам гэтага змагання. вялікую ролю тут адыграў ста-ры вежа, дзед алеся, прозвішча якога таксама не вы-падковае. вежа — гэта нібы маяк, на які павінна арыентавацца маладое пакаленне. нездарма дзед кажа, што «трошкі лепшы» за ўнука. дзед навучыў алеся таму, што павінен ведаць сапраўдны грамадзянін: праў-дзе аб прыгоне і парадках, якія панавалі ў расіі, аб шляхах грамадскага развіцця. i, пазнаючы гэту праў-ду жыцця, алесь разумее, што здольны змяніць рэчаі-снасць, але яшчэ не ў як. гэты разрыў паміж здольнасцю і немагчымасцю ажыццявіць задуманае — яшчэ адна рыса героя рамантычнага характару. разу-меючы, што нельга ахапіць неабдымнае, алесь дае сабе клятву змяніць хаця б нешта, тое, на што ў яго хопіць моцы.

«колас да коласа — сноп будзе», — кажуць у на-родзе. загорскі ў, што адзін ён — як колас у полі, што патрэбна вялікая сіла, каб зварухнуць ака-мянелыя пласты жыцця. сустрэча з каліноўскім нат-хніла алеся на адданае служэнне справе, за якую ах-вяраваць можна не толькі каханнем, але і жыццём. увабраўшы ў сябе ўсё лепшае ад простага народа і ўзбагаціўшыся веданнем сапраўднай мінуўшчыны, герой уступае ў дарослае жыццё, выразна ў-ючы цяжкасці на шляху дасягнення выпакутаванай мэты.

объяснение: