Сачинение стиха по бел лит белая сарока

  вы, панове, ведаеце акружанае цёмным лесам возера язна, дзе мяжуюць тры паветы: полацкі, себежскі і невельскі. недалёка ад гэтага возера быў вялікі маёнтак, жыў у ім пан, якога і цяпер, успамінаючы, называюць скамарохам, і ён меў падданых у тых трох паветах.         дык вось той пан скамароха быў надзвычай неспакойнага нораву, фанабэрлівы і хцівы, да суседзяў ездзіў толькі з прэтэнзіямі, меў грошы і заўсёды судзіўся, крыўдзіў бедных, удоў і сірот. яго падданыя мелі пекла на гэтым свеце.         рэдка хто наведваў яго дом. пры ім неадступна быў вялізны чорны сабака. лёкаі заходзілі ў пакой толькі тады, калі ён свістам даваў знаць, што нехта з іх патрэбен.         скамароха быў адзін у пакоі. ён як зазвычай пазіраў у люстэрка, падкручваў вус і ўважліва прыглядаўся да свайго круглага твару, што, як расказваюць, быў накшталт поўні. пасля сеў у крэсла, закурыў люльку і задумаўся, а побач на падлозе заснуў чорны сабака.         між тым, калі ён перабіраў у думках розныя спосабы, як павялічыць свае ўладанні, на зямлю апусціўся вечар і шэры змрок. нечакана над яго жытлом павіслі хмары, зашумеў за сцяною вецер і лінуў дождж. у пакоі цёмна, толькі цьмяна свяціліся шыбы.         ледзь скамароха ачнуўся ад думак, як бліскавіца асвяціла пакой і ён убачыў, што нейкая дзіўная і страшная постаць стаіць у кутку ля дзвярэй. пан спалохана закрычаў, стаў клікаць да сябе лёкаяў, але грымоты і шум ветру глушылі крык, ніхто не пачуў яго і не прыбег.         высокая худая постаць падышла да пана.