Каково было отношение арабов к завоеванным ? как оно изменилось? почему? умоляю

Егер тек осы өлең жолдарымен тоқталар болсақ, Білге қаған інісі Күлтегінмен бірге сәтті жорықтар нәтижесінде мемлекет шекарасын кеңейтті, Ол күллі көшпелілер империясының тұғырын сомдап, түрік тектес этностардың бірлігін сақтай отырып, елдің мұңы, жердің қамы үшін «түнде ұйықтамай, күндіз отыра алмай» күресті

Объяснение:

Түркі қағанаты күшейгенін мүлде қаламайтын «Ұлы Аспан» империясы Білгенің бейбіт келіссөзге келу жөніндегі ұсынысын ұнатпады. Қытай соғысқа дайындалып жатты. Бірақ бұл жоспар іске асырылмады. Өйткені оларға 714 жылы тибеттіктер шабуыл жасады. Түркілер тыныс тапты. Әйтсе де, империялықтар ұсақ тайпаларды айдап салып, арандатып отырды. Білге қаған өздерін үнемі сатып кетіп, қауіп төндіре берген ұйғырларға қарсы жорыққа аттанды. Сөйтіп, оларды бағындырды. Одан соң Білге қаған татабтардың аттарын тартып алып, ойсырата жеңіліске ұшыратты. Осыдан кейін түркі әскері жұмылған күшке айналды. Осы кезде Яштар түмен қарлұқтарды талқандады. Солтүстік Жоңғария түркілердің қол астына кірді. 717 жылдың аяғында қала қағанатқа бағынды.

Енді қағанаттың алдында не істеу керек деген сауал туды. Сол кезде Білге қаған, Тоныкөк, Күлтегін сансыз көп ұрыстардан кейін түркі халқы өзді-өзіне келу үшін бейбіт өмірді қалпына келтіру керек деп шешті. «Уақыт ұтқылары келіп тұр», — деп, Қытай Білге қағанның бейбітшілік жайындағы ұсынысын қабылдамай тастады. Түркілердің сол уақыттағы стратегиялық мұраты қорғаныс болды да, ол саясат пен идеология астарында өзін Қытайға қарсы қоюшылық жатқан еді. «Ұлы үштіктің» арқасында түркілер 722 ж. қытайларды талқандады.

Білге қаған түбінде Қытаймен бейбіт қатынас орнатты. Бірақ қытайлықтар мұны онша құптамады. Сөйте тұра мәмілеге келуге мәжбүр болды. Осылайша Білге халқын 722–741 жылдар арасында 20 жыл бейбіт өмірмен қамтамасыз етті. Екі ел арасындағы бұл тыныштық Білгенің алғыр саясаты арқасында орнады.

Откуда мы знаем, как жили наши предки  

История удовлетворяет потребность человека в самопознании и самосознании. Для того чтобы понять себя, человеку необходимо знать свое понимать, как жили его предки.

Участники

Геродот (V в. до н.э.) – древнегреческий историк, названный Цицероном отцом истории. Автор сочинений, описывающих греко-персидские войны.  

Фукидид (V в. до н.э.) – древнегреческий историк. Автор труда, посвященного описанию Пелопоннесской войны. От Геродота его отличает более критическое отношение к источникам. Это позволяет считать его одним из предшественников современной исторической науки.

Исторические источники

Исторические источники – все, что было создано человеком и может рассказать о жизни людей в

Письменные источники:

• эпиграфические источники (эпиграфика),

• рукописные документы,

• печатные документы и др.;

Изобразительные:

• иконы,

• парсуны,

• картины,

• фотографии и др.;

Вещественные:

• любые материальные предметы стрелы, луки, посуда, одежда и др.). Археология – наука, изучающая историю по материальным остаткам жизни людей. Археологи занимается поиском и изучением вещественных источников.

Устные:

• предания,

• легенды,

• рассказы очевидцев и др.

Устная история.

Вс исторические дисциплины:

• нумизматика,

• сфрагистика,

• геральдика.

Заключение

Предшественниками истории как науки были такие древнегреческие авторы, как Геродот и Фукидид. В их сочинениях впервые возникает последовательное и связное повествование о важных исторических событиях. История как научная дисциплина занимается разработкой методов критического анализа источников. Эти методы позволяют историку отделить недостоверные сведения от достоверных и узнать, как жили люди даже в отдаленны

Объяснение: