Изобразите схематически зависимость преобразования внешнего вида от эпохи.

көшпелі халық. Ғұндар тәңіршілдік дінді ұстанып, түркі жазуын пайдаланған. Сөйлеу тілі де түркі тілі болған. Шығыста Мөде «шығыс қу» тайпаларын бағындырды, ал оның құрамына, шамамен алғанда, Керулен және Онон алқаптарында мекендеген сәнби және ұқуан тайпалары кірген. Мөде батыста юеди (юечжи) тайпаларына қарсы жорықтар жасаған. Бұл кезде қазіргі Кореядан Тибетке және Шығыс Түркістаннан Хуанхэнің орта ағысына дейін созылып жатқан аумақ ғұн шаңюйлерінің қол астына түскен, ал солтүстікте ғұн конфедерациясына біріккен тайпалар Байкөлден арғы оңтүстік аудандарға дейінгі аумақты алып жатты. Деректемелерде ғұндардың Саян-Алтай тайпаларына жасаған жорықтары туралы да айтылады. Шежіреші б.з.б. 201 жылы сүннулердің солтүстікке және солтүстік-батысқа қарай жорығын жалғастырып, Қуңюй, Түсүйше, Динлин, Гекүң және Сіңлі елдерін бағындырғанын хабарлайды. Мәтінде берілген түсініктемеде әлгі айтылған бес елдің сүннулердің солтүстік жағында жатқаны айтылады, ол батысында Кем (Енисей) өзенінен Іле алқабына дейін созылып жатса керек. Б.з.б. 201 жылғы жорық кезінде ғұндар Алтай тайпаларын түгелдей дерлік бағындырған, бірақ олар бұл аумақты толық қол астына қаратқан жоқ. Қалай дегенмен де, сол кезде осылай болғанын жазбаша деректемелер де, археологиялық материалдар да көрсете алмады.

Объяснение:

сюнну это ғұндар

Искусство Петрова-Водкина не только многогранно, но и «открыто противоречиво», что отразило разнородность и противоречивость истоков его становления. Мастер, получивший первые художественные впечатления от иконописи и провинциального изобразительного фольклора, в процессе учёбы умеренно воспринявший влияние академической традиции, в большей степени испытал в своём формировании разнообразные воздействия модерна, а затем дополнил их самостоятельно выбранным ориентиром — искусством раннего Ренессанса[89]. Даже после обретения собственного стиля и создания «Купания красного коня» (1912) амплитуда творческих колебаний художника остаётся настолько широкой, что «рядом с холстами монументально-декоративного характера, не лишёнными известной стилизации (например, „Девушки на Волге“, 1915), возникают психологизированные образы в „оболочке“ почти натуралистической формы („На линии огня“, 1916)»