сделать по крк 6 класс

Вось як аўтар апісвае гэту карціну:

“А пад самую раніцу дазоры натрапілі паблізу ад трэцяга батальёна на цікавую сцэнку. На невялічкай палянцы сядзелі Мішка, Барадаты і Жук і спраўлялі не то ўрачыстую вячэру, не то шыкозны баль. Розныя харчы былі пакладзены пад кустом ляшчыны. Тут былі і сухія тараны, і кансервы, і сцягно кабана, дзесяткі са два селядцоў. Збоку ляжала некалькі пачак махоркі. Мішка, яўны завадатар усёй пачэснай кампаніі, сядзеў на невялічкім пеньчыку і старанна разбіваў аб камень бляшанку кансерваў. Бляшанка пагнулася, сплюшчылася, ніяк не паддавалася, і Мішка раз-пораз з яшчэ большай натугай біў яе аб камень. Урэшце яму ўдалося яе расплюшчыць, і Мішка частаваўся сам, частаваў і прыяцеля Жука. Барадаты, які скароміны асабліва не паважаў, налягаў больш на селядцы і на цукар і, пажаваўшы селядцовага хваста, кідаўся з усіх ног да ручая, каб суняць крыху смагу пасля селядцовай солі. Урэшце прыяцелі наеліся і, крэкчучы, сталі масціцца адпачываць. Барадаты пасля такой сытнай ежы ласаваўся махоркай і жаваў яе, соладка прыжмурыўшы левае вока, а правым назіраючы за сваімі дружбакамі.”

Вясковага хлопчыка вельмі ўразіў знешні выгляд Міці Бокуця: плашчык, кепачка, шалік, скураны партфель, акрамя гэтага ён вельмі адрозніваўся ад аднагодкаў сваёй знешнасцю — ён быў вельмі бледны, у акулярах. Стасік быў вельмі здзіўлены, што навічка садзяць побач з ім на першай парце. А на пачатку ўрока ён нават адчуў “нейкую нядобрую засцярожанасць.” Міця не размаўляў з ім, а ўважліва слухаў настаўніцу, быў засяроджаны і глыбокадумны. А калі настаўніца задала нялёгкае пытанне, бліскуча адказаў на яго і падзяліўся з класам, што піша вершы. Стасік адчуў сваю мізэрнасць, і няўдаласць, бо ён таксама пісаў вершы, але навічок яўна мог яго засланіць, хлопца ўзяла зайздрасць.