Сочинение-описание города Барановичи

1. ўзяў, дрыжучы, я пяро і баюся пад гэтым цяжарам ці мо палегчы, няўдольнасьць засьветчыўшы гэтым, ці можа дзёрскасьцяй страх патаптаць і скарыцца волі вялікага мужа, каму забавязаны ўсім я. 2. ўсё ж запытацца хачу я, і болей нічога, як, чытачу мой, даць рады зь пяром неслухмяным?   3. целам сваім маналітным ён гэткі вялізны, што, калі з ранай сьмяротнай падзе на калены й сканае, трох паляўнічых маглі б сесьці на йлбе між рагамі.  4.  вось ён які, наш бізон, што ў нас зубрам завецца!   5.  з выгляду зубар ня праўдзіць свае апісаньні,  што прыпісаць усю моц намагаліся пысе.6.  людзі ў роднай зямлі запэўняюць, што ў сьвеце слава аб ім не прайшла, што нідзе ён ня знаны.  7.  не захапляўся ніколі ні скураю я, ні рагамі,  як разьбіралі на ловах у пушчы 8.  калі паданьні даўнейшыя праўдзяць дакладна, вока згубіў у сутычцы ён, быў аднавокі.  9.  княжы наказ, што бароніць і маці, і нашчадзь,  множыць тым самым багацьце ды скарбы краіны.

Учора выпаў першы снег. вось і наступіла сапраўдная зіма. тэмпература ўжо другі тыдзень не падымаецца вышэй за нуль, але снегу не было. затое ішоў дождж, было вельмі весела ісці раніцай у школу па траскучым лёдзе. а цяпер усё белае-белае. дахі ў быццам шапкі надзелі. галінкі на дрэвах ўрэшце не дрыжаць голымі ад ветру. газоны некранута чыстыя. толькі там, дзе прабеглі кошкі ці  сабакі альбо скарацілі  шлях людзі, цягнуцца здрадлівыя дарожкі слядоў. калі выпаў снег, адразу нібы і не так холадна стала. ды і настрой стаў амаль святочны. хочацца кідацца снежкамі, ляпіць снегавіка, катацца на каньках і на лыжах. ужо адчуваецца дыханне новага года. у крамах ужо  ідзе ўпрыгожванне залаў. хутка, зусім хутка прыйдзе да нас у хату  гэта выдатнае свята. будзе ёлка, канцэрты па тэлевізары, хлапушкі і феерверкі, святочная вячэра з аліўе і мандарынамі. а самае галоўнае - падарункі. я люблю зіму за той святочны настрой, які яна дорыць людзям.