Составить Памятку НА БЕЛАРУСКАЙ МОВЕ на тему „Павага да роднага краю" На основе высказываний І.Мележа.

Пока ждала ответа сделала сама)  з гісторыі можна ўзяць мноства ўрокаў. мінулае падобна ружы - прыгожай, але з шыпамі. мінулае - гэта тое, чаго не вярнуць і не выправіць, чаго не забыць і не наладзіць! мінулае - яго няма, але яно есць, і нікуды ўжо не падзенецца! у кожнага яно свае, у кожнага яно рознае - часам, аб ім хочацца забыць назаўседы, і нікога не прысвячаць ў падрабязнасці даўно мінулых дзен. у каго-то, гэта мінулае поўна дасягненняў і перамог, такому чалавеку хочацца ганарыцца сабой, у каго-то яно поўна смуткаў і страт, няслушных учынкаў і памылак, а ў каго-то за плячыма жыцце, якая поўная клопатаў, радасцяў і смуткаў, як у іншым, у большасці з нас. наша мінулае - наша гісторыя, гісторыя нашых узлетаў і падзенняў, як гісторыя кожнай краіны - розная, напоўнена шматлікімі здзяйсненнямі і проступками, але яна есць, і нікуды ад яе не дзецца. мінулае вучыць нас сваімі памылкамі ці памылкамі нашых сяброў, яно дае нам бясцэнны вопыт. хто-то становіцца смялей і упорней, хто-то дабрэй і справедливей, хто-то больш жорсткім і хладнокровней, але якім бы адбіткам не лягло мінулае на нашу далейшую жыцце, яно, несумненна, змяняе наша будучыня. але есць адзін важны момант - гэта, як пабочны эфект, ўласцівасць жыць мінулым. і гэта есць няправільна, нават больш таго - небяспечна! трэба жыць тут і цяпер, у гэтым часе, будаваць свае жыцце дзень за днем, кожную хвіліну. бо, толькі за сапраўдныя заслугі цэняць чалавека. працягваючы жыць мінулым, ніколі не пачнеш жыць па-новаму! а бывае і так, што чалавек пэўных мэт у жыцці, так і застаўся на тым адным месцы. не выключана, што будучыня такога чалавека асуджана на правал. бо, трэба ўвесь час удасканальваць сябе, ісці наперад, а не жыць тым, што было калі-то. за мінулыя заслугі доўга ніхто паважаць не будзе, так як мінулае - гэта мінулае, якое мы пражылі для таго, каб чаму-небудзь навучыцца, чаго-то і з упэўненасцю ісці далей!

Лiтаратурную дзейнасць ян баршчэўскi пачаў у полацкай калегii паэмамi "пояс венеры" i "псiхея", вытрыманымi ў стылi польскага класiцызму. твораў, напiсаных на беларускай мове, захавалася мала. гэта дыдактычныя вершы "дзеванька" i "тарэлiца", а таксама паэма "рабункi мужыкоў" ("размова хлопаў"), прысвечаная падзеям 1812 г. гэтыя творы прадуманыя з боку кампазiцыi, iм не адмовiш у лiрызме i пэўнай сатырычнай скiраванасцi. так, у вершы "дзеванька" аўтар папракае маладую асобу за беспадстаўныя прэтэнзii на панскасць, а ў вершы "гарэлiца" — п'янiцу за празмерную прыхiльнасць да "зялёнага змiя". пад уплывам пiсьменнiкаў-рамантыкаў я. баршчэўскi пачаў апрацоўваць беларускiя паданнi, легенды, казкi, песнi, прыказкi i прымаўкi, у вынiку чаго была напiсана "кнiга сэрцаў i характараў людскiх" "шляхцiц завальня, або беларусь у фантастычных апавяданнях". у гэтым чатырохтомным зборы апавяданняў, якi параўноўваюць з цыклам "тысяча i адна ноч", пiсьменнiк абгрунтаваў думку пра самабытнасць, велiч i духоўнае багацце беларускага народа. скразным вобразам, якi аб'ядноўвае твор у адзiнае мастацкае цэлае, з'яўляецца шляхцiц завальня. ён гасцiнна сустракае ўсiх падарожных, шчодра частуе iх, уважлiва слухае жыццёвыя гiсторыi i казкi, 3 такiх гiсторый мы даведваемся пра багатага карпа, рыбака родзьку, пана сiвоху, сляпога францiшка, паляўнiчага сямёна i iншых герояў, якiя аказваюцца ў самых розных i неверагодных жыццёвых сiтуацыях, трапляюць пад уплыў чорных сiл, змагаюцца, перамагаюць, выратоўваюцца, ("пра чарнакнiжнiка i змяю, што вылупiлася з яйка, знесенага пеўнем", "карона вужа", "зухаватыя ўчынкi", "вогненныя духi"). фантастычныя апавяданнi я. баршчэўскага, адметныя i непаўторныя, звязаны з "духам i паэзiяй народа". яны насычаны афарызмамi, трапнымi выслоўямi i параўнаннямi: "хто вучыцца, той павiнен пра усё ведаць"; "помстаю не супакоiш пакуты"; "чалавек без рэлiгii на усё гатовы"; "якая карысць спрачацца з людзьмi, якiя маюць абмежаваныя веды i пачуццi? "; "перасаджваць дубы - найвялiкшае няшчасце". у iх сцвярджаюцца вечныя iсцiны чалавечага быцця: мiласэрнасць, дабрыня, вернасць, усёдаравальнасць, любоў да блiжняга i роднай зямлi. праз сiстэму выяўленчых сродкаў i на аснове багатых фальклорных матэрыялаў я. баршчэўскаму ўдалося стварыць сiмвалiчны i непаўторны вобраз плачкi-беларусi i яе пакутнiцкага лёсу.