Каго высказывания К. Крапева у камедыи хто смяецца апошним​

ответ:

янка купала прысвяціў сваю паэму “бандароўна” гераічнаму мінуламу украінскага народа. у тыя далёкія часы вельмі цяжка жылося украінскаму і беларускаму народу. сяляне цярпелі не толькі нацыянальны і феадальны прыгнёт, а нават былі пазбаўлены усялякіх чалавечых праў.

аднак народ не сядзеў на месцы, а змагаўся за сваю незалежнасць і волю.

паэма “бандароўна” названа у гонар смелага учынка дзяўчынкі –украіначкі бандароўны.

у той час на украіне крыўдзіў і свавольнічаў увесь народ пан патоцкі. і калі аднойчы на вечарынцы ён убачыў бандароўну, то вырашыў ён яе абняславіць. пан сілай стаў прыставаць к дзяўчынцы, аднак тая доўга не думаючы з’ехала яму па твары. не сцярпеў такіх адносін да сябе пан і прыстраліў бандароўну. потым ён вырашыў нейкім чынам згладзіць сваю віну і вырашыў наладзіць пышнае пахаванне бандароўны. аднак гэтая вестка вельмі хутка абляцела усю украіну. украінскі народ вырашыў зрабіць паўстанне польскіх прыгнятальных паноў.

асновай сюжэта паэмы “бандароўна” з’яўляецца канфлікт паміж бандароўнай і патоцкім. у гэтым і праяўляецца канфлікт сацыяльнай няроўнасці чалавека.

бандароўна рашуча адхіляе прапанову пана, з пагардай адмаўляецца ад яго багацця і грошай. у паядынку з панам бандароўна не адзінокая, на яе баку праўда і падтрымка народа. бандароўнана — дачка народа. яна здольна на рашучыя учынкі і самаахярнасць. у вобразе б. адлюстраваліся выдатныя рысы народнага характару як любоў, непакорлівасць, гераізм, высокая чалавечая годнасць, маральная чысціня.

яна чалавек палымянай душы, гордая, смелая, непакорлівая. у гэтай простай украінскай дзяўчыны высока развіта пачуцце уласнай чалавечай годнасці. але самая выдатная рыса яе характару — любоў да свайго народа, да свабоды. б. ненавідзіць прыгнет, не можа жыць у няволі, не хоча быць палюбоўніцай пана. свабода для яе даражэй за усе на свеце. у імя свабоды гераіня ахвяруе сваім жыццем.

объяснение:

ответ:

складаназалежныя сказы:

1. калі сонца выпырснула першыя праменні між вяршынь церамоскага лесу, з каміноў на куранёўскіх стрэхах віліся ціхія ранішнія дымочкі, у расчыненых хлявах там і тут чулася цырканне малака ў даёнкі, лагодныя і строгія покрыкі жанчын.

2. вароты на вуліцу хутка расчыняліся, каровы павольна, са шляхецкай паважнасцю сыходзіліся ў статак, які багацеў рыкам, пярэсціўся, шырэў на ўсю вуліцу.

3.   яна падышла да зруба калодзежа, які другім бокам выходзіў на суседні двор, бразнула, начапіла дужку вядра на крук вочапа.

4. у такі час з хаты, недалёка ад той, дзе дзяўчына брала ваду, выйшаў на ганак, пацягваючыся, хлопец з хмурнымі заспанымі вачыма, з калматай не то русявай, не то цёмнай , з упартымі губамі.

5. дарэмна валодзька чакаў адказу, пазіраючы на брата вачыма, якія прасілі і малілі, ніяк не хочучы верыць у братнюю чэрствасць.

6. дарога пачала паніжацца, і сыпкі пясок яе змяніўся мяккім, падатным грунтам, на якім вырэзваліся дзве чорныя вільготныя каляіны.

бяззлучнікавыя сказы:

1. востраў гэты, праўда, не кожны прызнаў бы за востраў - аб яго не плёскаліся ні марскія, ні нават азёрныя хвалі.

2. вёска тулілася ля берага вострава - платы агародаў дзе-нідзе забягалі на куп'ё ўзболатка.

3. васіль прывязаў каня да падмазаных яшчэ ўчора звечара калёс і ўвайшоў у хату; маці стаяла пры печы, варушыла ў ёй качаргою.

4. з кожнай хвілінай курані ўсё больш поўніліся людскімі галасамі, людскім рухам - на адным двары маці клікала сына, на другім плакала, залівалася слязьмі не ў час разбуджанае дзіця.

5. жмурачыся ад сонца, на ганку васіль успомніў пра гэты клёкат, паслухаў - хтосьці блізка адбіваў касу - клё, клё, клё.

6. у некалькіх дварах гукі гэтыя перабіваў чысты, працавіты клёкат жалеза аб жалеза - касцы ладзілі, адбівалі малаткамі косы, рыхтаваліся ісці на .

объяснение:

усе сказы ўзяты з рамана івана паўлавіча мележа "людзі на ".