Сачынене па характарыстеке горава апавядання паром на бурнай рацэ па плану​

За гады вайны 44 ваенныя медыкі былі ўдастоены звання героя савецкага саюза.сярод іх - санінструктар валерыя гнароўская.ёй было ўсяго дзевятнаццаць гoд, калі яна аддала сваё жыццё на выратаванне байцоў і камандзіраў. у чэрвене сорак другога года падраздзяленні 907-га стралковага палка займалі абарону на ўсходнім беразе ракі северскі данец.у бліндаж да камандзіра 1-га батальёна ўвайшла шчупленькая дзяўчынка ў салдацкай форме і прадставілася: - санінструктар гнароўская.прыбыла для праходжання службы. камбат сумняваўся, ці хопіць у яе сілы выносіць з полю боя раненых байцоў, (коска) і прапанаваў: - вам бы лепш у палявы медпункт.там лягчэй… валерыя наадрэз адмовілася.яе пакінулі ў батальёне.ёй на самай справе было цяжка. не магла глядзець на адкрытыя раны, з трудом выцягвала з полю боя раненых.але ў яе быў цвёрды характар і лютая нянавісць да ворагаў. гэта здарылася асенняй раніцай тысяча дзевяцьсот сорак трэцяга года.нашы войскі вялі напружаныя баі на берагах дняпра.толькі выйшлі з вёскі ,як трапілі пад агонь ворагаў.бой быў кароткі.немцы адступілі,але ў нашых былі страты.каля лесу разбілі палаткі і палажылі туды раненых.з імі засталася валерыя. на досвітку павінны былі прыйсці за раненымі машыны з чырвонымі крыжамі,але толькі ўзышло сонца, пачуўся гул матора.валерыя ўбачыла фашысцкі тыгр.танк ішоў проста на палаткі.валерыя схапіла сумку з гранатамі, абвешаная імі кінулася пад гусеніцы.прагрымеў выбух.танк замёр.цаной свайго жыцця валерыя выратавала семдзесят раненых воінаў. за гэты подзвіг санінструктар валерыя восіпаўна гнароўская была пасмяротна ўдастоена звання героя савецкага саюза. пасля смерці валерыі, камандзiры падраздзялення 907-га палка напісалі пісьмо яе маці (iнакш тут не сагласаваны дзейнiк i выказнiк падраздзяленне напiсалi) ”вы можаце ганарыцца сваёй дачкой.яна не схавалася ў цяжкі час,не баялася, а з горда паднятай галавой прыняла смерць,ратуючы раненых.народ ніколі не забудзе яе.клянёмся вам, што адпомсцім за гібель нашай сястры валерыі,за горкія слёзы вашы, за слёзы ўсіх маці.” разбітая і, спаленная вёска вербавая даўно ўзнялася з руін.цяпер гэта сяло гнароўскае.іменем гераіні названы саўгас,а там,дзе загінула валерыя, узвышаецца абеліск.

  цэнтральнай праблемай п'есы  аляксея дударава  "кім" з'яўляецца выздараўленне дзяўчыны юлі, над жыццём якой навіс ў меч зоны (відавочна, радыяцыйнай). але выздараўленне (маральнае) патрэбна і яшчэ аднаму герою – крымінальнаму дзеячу каралёву.      характары названых персанажаў увасабляюць фактычна сутнасць гуманізму і бесчалавечнасці: юля, нягледзячы на абмежаванасць у матэрыяльных сродках, апякуецца яшчэ і трыма дзецьмі, а вельмі заможны каралёў адчувае недахоп звычайнай дабрыні. каб зразумець гэта, яму спатрэбілася перажыць шэраг супадзенняў, у якіх галоўную ролю сыграў падлетак кім – магчыма, у нечым занадта ідэальны, але праўдзіва адкрыты і чалавечны.      супадзенні толькі знешне, сюжэтна падрыхтавалі глебу для шчаслівай развязкі, таму што галоўным чыннікам стала каханне, якое ўрэшце і паставіла на ногі юлю.      у сваёй п'есе драматург даводзіць, што любоў і чалавечнасць спараджаюць ланцужковую рэакцыю, якая спрыяе духоўнаму выздараўленню ўсяго грамадства.