Какой совет вы бы дали андрею из романа "дзикае паляванне караля стаха"?

што ж такое бацькаўшчына?   гэта радзіма, родны край, краіна , горад ці вёска. гэта месца, дзе ты нарадзіўся і вырас. гэта месца, дзе прайшло тваё дзяцінства, дзе твае сябры, можа, і першае каханне.

нішто на зямлі не можа быць бліжэй, мілей, чым бацькаўшчына. у кожнага чалавека ёсць свая бацькаўшчына. у адных — гэта вялікі горад, у іншых — маленькая вёсачка, але ўсе людзі любяць яе аднолькава. для мяне слова «бацькаўшчына » значыць нешта вельмі дарагое, любімае, каштоўнае, дзеля якога можна памерці!

бацькаўшчына не абавязкова павінна быць вялікай. гэта можа быць які-небудзь куток вашага горада, пасёлка. у мяне ёсць сваё упадабанае мястэчка. гэта велічны лес. на ўсёй зямлі цяжка знайсці куток выдатней гэтага, таму што ўзімку лес зменьваецца, становіцца таямнічым, чароўным, казачным. асабліва ён прыгожы ў маразы. дрэвы   накрытыя цёплым інеем, здаецца, замерла ў чаканні цуду. снег на сонейку пераліваецца   як быццам гара алмазаў. калі ў гэты момант загадаць жаданне, яно абавязкова збудзецца. улетку я люблю валяцца на зялёнай траўцы, грэючыся пад сонейкам на беразе рэчкі. побач ціўкаюць птушачкі, і, здаецца, што час спыняецца. жыццё замірае, і ты забываеш пра ўсе праблемы.

блізкасць рэчкі, цішыня, у якой мноства гукаў : шолах дрэў, шамаценне чароту, сумны крык нейкі птушкі — усё гэта мне ўбачыць і пачуць маю бацькаўшчыну , адзіную і непаўторную.

я люблю сваю бацькаўшчыну. люблю таму, што толькі тут самае яркае сонца, толькі тут самая зялёная трава, толькі тут самае блакітнае неба, толькі тут самыя лепшыя людзі. люблю таму, што тут жывуць мае мама і тата, мая сям’я.

хочацца, каб час спыніўся, але ён бязлітасна рухаецца наперад. мы расцем, сталеем, але вось сваю бацькаўшчыну мы ніколі не забудзем. мы будзем любіць і шанаваць яе да апошніх дзён свайго жыцця.

Только и изменяй на i. и про у краткое не забывай.  з задавальненнем я прачытау твор змитрака бядули "бондар". у им расказваецца аб "залатых рук" майстры даниле и яго жонцы аудоцци.  стары данила у апавяданни аписваецца як не проста бондар, а вялики мастак сваёй справы. кали ён садзиуся майстраваць свае вырабы, усё навокал замирала. гэты чалавек уваходзиу у нейки транс, забывау аб ежы, сне и аб усём, што тварылася навокал. ён амаль сусездеу выправажау з хаты, каб не перашкоджвали яго працы. глядзець на працэс узникнення лыжак, начовак и иншых пасудзин магла тольки яго жонка аудоцця. у их не было дзяцей и жонка жыла цикавасцю данилы. як адгалосак, як цень свайго мужа, радавалася яго радасцями, гаравала яго горам. аудоцця у творы - вельми симпатычны персанаж. гэта вобраз - прыклад беларуская жанчыны у сям'и.  бондар данила быу сучасным мастаком свайго рамяства. яго не цикавили грошы, тольки творчасць. мастацтва гэтага тварца магло знайсци выйсце далей яго акружэння. душу и помыслы вяликага майстра аднавяскоуцы уразумець не магли (так яму здавалася), а знатныя паны не цикаилися и не захаплялися творами бондара.  даступнай мовай змитрок бядуля данёс да чытача вобраз свайго литаратурнага героя, яго помыслы, яго думки. гэты творпрымусиу мяне задумацца аб жыцци, аб яго цэннасцях. не трэба замыкацца у сабе, падтрымку ва усим неабходна шукаць у акружаючых людзях. а свой талент и жыццёвый вопыт перадаваць другим и не хаваць у сабе. только на i беларускае замянi